مشاوره انتخاب شغل

بسیاری از افراد در هنگام انتخاب شغل، فقط به صاحبین موفق در آن شغل نگاه میکنند. این موضوع بد نیست، اما یک مشکلی دارد، اینکه آن شغل یک طرف ترازو است و خود شما طرف دیگر ترازو.

حالا باید بررسی کنید، به نسبت شناختی که از خودتان پیدا کرده اید این شغل مناسب شما است یا خیر.

بسیاری از خانم ها زمانیکه قصد تعیین شغل را دارند، در وهله اول به مشاغل زیبایی “کاشت ناخن، مژه، آرایش، پاکسازی و …” فکر میکنند. چرا؟ چونکه در زمان حضور خودشان برای استفاده از این خدمات، آن صاحب کسب و کار را موفق میدانند. و فقط به ظاهر شغل توجه میکنند. و به دنبال جوابی برای سوالاتی از این قبیل میباشند:

• چند نفر امروز مراجعه کردند؟
• چند نفر در آنجا مشغول هستند؟
• صاحب آن کسب و کاربه چه میزان درآمد کسب میکند؟

اما هیچ شناختی از شخصیت فردی و هوش آن صاحب کسب و کار ندارند و صرفا تمایل دارند تا خودشان را در آن جایگاه ببینند. که اکثرا هم شکست میخورند.

شما فقط آن وجه ظاهری از درآمد را مشاهده میکنید و اما هیچ اطلاعاتی از میزان سود ندارید.

بسیاری از مشاغل زیبایی برای خانم ها، تا چند سال اول سودی را به جا نمیگذارد. امروزه هزینه تبلیغات برای این مشاغل به لطف خانم های بلاگر به قدری زیاد شده است که در بلند مدت سودی حاصل نمیشود. و همینطور به هزینه تجهیزات و محل کار هم توجه نمیکنید.

و اما مهم تر از همه این ها به شخصیت فردی صاحب کسب و کار نمی اندیشید. و فقط اگر یک تخصصی در این حوزه داشته باشید، خودتان را لایق آن جایگاه میدانید.

اما مهم است بدانید که تنها تخصص کافی نیست و لازم است تا روحیه کارآفرینی و مدیریتی هم داشته باشید.

در جلسات مشاوره تعیین شغل که برای خانم ها در آکادمی پاکراه برگزار میشد، معمولا با یک جمله تکراری مواجه میشدم و اینکه تخصص من به مانند مثال “در کاشت ناخن، میکاپ، پاکسازی” خیلی بهتر از تمامی کارمندان و حتی صاحب آن مرکز زیبایی است، چرا خودم این شغل را راه اندازی نکنم؟

بذارید یک مثال هم از جلسات مشاوره تعیین شغل برای آقایان بزنم. بیشتر آقان تمایل به راه اندازی شغل های مرتبط با خوراکی هستند. آن ها هم دقیقا همچین تفکری دارند و به این دلیل که برای تفریح در این مکان ها حضور پیدا میکنند و از نزدیک و به ظاهر این شغل را بررسی میکنند، تمایل به راه اندازی رستوران، فست فود، آبمیوه فروشی و … را دارند.

اکثر آقایانی هم که برای انتخاب شغل مشاوره دریافت میکنند، یک جمله تکراری میگویند، رستوران داری، آبمیوه فروش یا … که کاری ندارد.

مثال های دیگر که در زمان مشاوره برای انتخاب کسب و کار با آن مواجه شدم:

• آقا نمیدونی تولیدی جوراب چه سودی داره!
• پسر خاله من از تولید تجهیزات لوازم آزمایشگاهی به همه چی رسید!
• دوستم آرایشگاه زد و الان خرج خانوادش هم میده!
• یکی از دوستام صبح تا ظهر داخل گلخونشه و بعدش با اسنپ کار میکنه!

برای انتخاب شغل بسیار مهم است که آن شغل را بشکافید و به بخش های مختلف (مشتریان، بازاریابی، منابع انسانی، فروش، جذب و نگهداشت) تقسیم کنید و سپس با جزئیات آنالیز کنید. همین الان به پنج انگشت دستان خودتان نگاه کنید. آیا همه یک شکل هستند؟ آیا رفتار شما شبیه خواهر با برادرتان است؟ آیا شخصیت فردی شما به مانند پسر خاله تان است؟ طبیعتا خیر. این افراد نزدیکترین شخص از لحاظ ژنتیک به شما میباشند، ولی صرفا قرار نیست به مانند شما رفتار کنند. حالا چطور شما هم میتوانید به مانند آن صاحب کسب و کار موفق رفتار کنید.

تفاوت های فردی را فراموش نکنید. خودتان را پایین تر، بالا تر و هم تراز هیچ صاحب کسب و کاری نبینید. خودتان را بشناسید و وطابق با مهارت و علایقتان کاری را انتخاب کنید. اگر کاری با علاقه انتخاب کنید و عاشقانه آن را دنبال نمایید، بدون شک موفق میشوید، ولی اگر صرفا نگاه مالی به انتخاب شغل داشته باشید، احتمال موفقیت شما کمتر خواهد بود.

شغل کارمندی یا کسب و کار خودم؟

راه اندازی یک کسب و کار همه چی نیست. شما باید به خودتان نگاه کنید، چه شخصیتی دارید؟ از چه هوشی برخوردارید؟ چه روحیه ای دارید؟ چه هدفی دارید؟ به چه میزان، کار و تفریحات برای شما مهمه؟

یک کارمند میتواند موفق تر از صاحب یک کسب و کار باشد. موفقیت در چیست؟ آیا فقط کسب درآمد مهمه؟ آیا فقط باید کار کرد و از زندگی لذت نبرد؟

ما تو ایران زندگی میکنیم و درآمد یک کارمند کفاف هزینه های زندگی را نمیدهد و این را میدانم.

اما اولا همه چیز پول نیست و دوما هیچ تضمینی نیست که یک کارمند موفق، صاحب موفقی هم در کسب و کارش باشد. اگر فقط به آن وجه از درآمدزایی فکر میکنید، در کنار کارمندی بهتر است شغل دومی داشت باشید تا وارد یک کسب و کار شوید و در آن شکست بخورید.

من تمام این موارد را با این نگاه به شما میگویم که فقط تخصص کافی نیست. اگر کارمند هستید، تخصص دارید، روحیه کارآفرینی و مدیریتی هم دارید، همین امروز استعفا دهید و کسب و کار خودتان را راه اندازی نمایید.

آیا برای انتخاب شغل نیاز است تا از شهر خودم مهاجرت کنم؟

حتما بارها به این موضوع فکر کرده اید که تهران چه چیزهایی دارد که شهر شما ندارد. درسته تهران خیلی چیزها دارد ولی خیلی چیزها هم ندارد.

تهران در کنار ساختمان های مدرن، پاساژهای زیبا، امکان عمومی، آلودگی هوا، ترافیک، شلوغی، ازدحام، استرس و خیلی چیزهای دیگه هم دارد که شما فقط آن بخش از زیبایی را میبینید. مثل ظاهر صاحبین کسب و کار موفق.

هزینه زندگی اعم از مسکن، خوراک، حمل و نقل و … در تهران به نسبت شهرهای دیگر ایران بسیار بیشتر است. برای مهاجرت درون کشوری، علاوهه بر درآمدزایی به هزینه های دیگر هم فکر کردید؟ آیا فقط در تهران میشود پیشرفت کرد؟

امروزه به لطف اینترنت، مشاغل ریموت بیشتر شده اند و همینطور اکثر متخصصین در حوزه دیجیتال مارکتینگ دور کاری میکنند. همین طور به لطف شبکه های اجتماعی بسیاری از مردم محصول خود را از همان طریق میفروشند و دیگر نیازی به محل کار فیزیکی نمیباشد و فقط در خانه خود در آمدزایی میکنند. در ضمن شرکت های پستی به مانند تیپاکس فاصله را بی معنا کرده اند.

اما موضوع پیشرفت که در اکثر مهاجرت ها مطرح میشود، چیست؟

درسته در تهران به دلیل مشاغل بزرگ تر، پیشرفت زود تر حاصل میشود. اما یک موضوع!

بازار به عرضه و تقاضا وابسته است. در تهران به همان اندازه که عرضه بیشتر است، تقاضا هم بیشتر است. در شهر شما هم به همان اندازه که عرضه کمتر است تقاضا هم کمتر است. به نسبت عرضه و تقاضا رقابت کم یا زیاد میشود. شما در شهر خودتان رقابت کمتری را تجربه خواهید کرد و اگر نوآوری و خلاقیت در فروش محصول یا خدمت خودتان داشته باشید، سهم بیشتری از بازار را از آن خودتان خواهید کرد.

همچنین هزینه تبلیغات، نیروی انسانی، اجاره محل کار، مسکن و … در شهر شما کمتر میباشد.

شخصی را در نظر بگیرید که در تهران با ماهی 15 میلیون تومان حقوق کار میکند و ساکن کرج است. این فرد تقریبا 4 ساعت از زمان خود را صرف رفت و آمد میکند. فارغ از زمان چقدر از لحاظ روی و فیزیکی تحت فشار قرار میگیرد. اگر در شهر کرج ماهی 8 میلیون هم دریافت کند و آن 4 ساعت را صرف رُشد شخصیتی و دانش خود بکند، بعد از یکسال با احتساب روزهای کاری تقریبا 1100 ساعت برای کسب دانش خود وقت گذرانده است.

حالا بعد از یکسال با احتساب رُشد دانش خود، میتواند در یک موقعیت شغلی بهتر و در شهر خودش مشغول به کار شود.

شخصی را در نظر بگیرید که از شهر یاسوج برای کار به تهران مهاجرت میکند. اما دیگر خبری از خانه شخصی خودش، خانواده اش نیست و لازم است تا هزینه ای بابت اسکان در شهر تهران پرداخت کند. هزینه تغذیه هم بر دوش خودش میباشد و دیگر خبری از هزینه های اشتراکی خانواده نیست. هزینه رفت و آمد از محل اسکان تا محیط کاری هم در نظر بگیرید. چالش های مهاجرت و دوری از خانواده هم اضافه میشود.

تمام این هزینه های مالی و روحی را که از فیش حقوقی کم کنید، تفاوتی با درآمد زایی از شهر خودش نمیکند.

اما تفاوت های دیگری هم وجود دارد. آن شخص در شهر قریبی نیست، هوای بهتری استشمام میکند، درگیر شلوغی های تهران نیست، در کنار خانواده اش با زمانی که برای آن باقی میماند برای رُشد فردی خود تلاش میکند. و مهم تر اینکه در همان شهر هم میتواند موفق باشد.

حالا فرض کنید که تمامی این افراد در شهر خود حضور دارند و به تهران مهاجرت نمیکنند. تقاضا برای خرید یا خدمت در آن شهر بالا میرود و حالا عرضه کننده برنده است.

بیاید این تفکر را که فقط کار در تهران است از خودمان دور کنیم و به دیگران هم انتقال دهیم.

اصطحلاک آدم ها از وسیله ها مهم تره!

دلم نیومد در این مطلب از مشاوره انتخاب شغلی به این موضوع نپردازم که به فکر خودمون باشیم، وسیله ها جان ندارند.

ما ایرانی ها وقتی میخواهیم با ماشین کار کنیم، به فکر اصطحلاک خودرو هستیم اما به اصطحلاک خودمون فکر نمیکنیم. ما ایرانی ها حاضریم روی مبلی بشینیم که روکش پلاستیکی دارد و کمرمون خیس عرق بشه، اما حاضر نیستیم کوچکترین خدشه ای به مبل وارد بشه.

ما آنقدری که به فکر نگهداری از گوشی موبایلمان هستیم به فکر نگهداری از خودمان نیستیم.

آقایانی که در اسنپ کار میکنید، چقدر اصطحلاک خودتان به نسبت ماشین برای شما اهمیت دارد؟ آقایان یا خانم هایی که محیط کار شما در تهران است، اما خودتان در کرج ساکن هستید، چقدر اصطحلاک خودتان اهمیت دارد؟